Februari 2008 ....bijna vijftien graden, ijsventers op straat, zonnige terrasjes, überhaupt geen sprake van "A Cold Wind Blow"...er zijn blijkbaar geen seizoenen meer. Het gat in de ozonlaag, de opwarming van de aarde, veel fijn stof  ...wie of wat er de oorzaak van is  ....eigenlijk lig ik er niet van wakker. Het scheelt een behoorlijke slok op de (verwarmings) borrel en de uitgespaarde euro's spenderen wij dan maar aan een album dat bol staat van leuke zomerse reggae / bluesy / rootsdeuntjes uit ...Zwitserland.

Inderdaad nieuwkomer Lee Everton die zich aan de bron ging informeren (Jamaican School of Music in Kingston) en via een ommetje New York en Los Angeles terug in Zwitserland belandde grijpt met dit album terug naar zijn fascinatie voor Black Music.  Een zwaar auto - ongeval gaf hem de tijd om alles eens op een rijtje te zetten en Everton besloot om voortaan zijn eigen storyteling songs muzikaal te verpakken in een "Slingstyle Rhythm" dat in de toekomst zijn handelsmerk en bron van inkomsten moet worden. "A new sound somewhere between Bob Marley, Bob Dylan & Van Morrison crosses the boarders between roots, reggae, blues, country & soul " staat er netjes vermeld in de presskit en na enkele luisterbeurten van de vijftien songs op "Inner Exile" kunnen wij daar vrede mee nemen en mag Rootdown Records ( Duitsland) met recht en reden "So Proud of Him" zijn.  Een klassieker als "Sam Cooke's "Bring It On Home to Me" gehuld in een reggae jasje nodigt vanzelfsprekend uit tot "I Feel Like Dancing" dat met de titeltrack "Inner Exile" en de songs " Genova", meezingertje "Do you Remember .. King Vapor,  "Won't Kneep Knocking" en "I Ain't Got No Home" tot een gat in de nacht kan duren al lijkt er met "You Ain't Good To Me No More" serieus wat haar in de (reggae) boter te komen

...Lee Everton weet mij te overtuigen met zijn laidback / poppy deuntjes die over een stevige reggae ruggegraat beschikken en lijkt mij een aangename muzikale verpozing op menig roots/ blues / world festival. (SWA)